Grauwgroene hertenzwam

Even opletten, psychonauten onder de lezers van deze columns, de grauwgroene hertenzwam (Pluteus salicinus) is er eentje die interessant is voor jullie. Mensen, die een stuk minder genegen zijn om hun brein te vergiftigen met hallucinerende stofjes, kunnen ook doorlezen. Het is namelijk een leuk zwammetje.
[Image: Stu's Images - Grauwgroene hertenzwam]

Deze soort leeft van de voedingsstoffen die dood organisch materiaal hem kunnen leveren. Denk aan al behoorlijk verrotte omgevallen boomstammen of afgevallen dikke takken. Rondom de Waddenzee is hij vrij algemeen in de nazomer tot de late herfst.

De grauwgroene hertenzwam heeft een hoed met een doorsnede die varieert van een tot vier centimeter. Dat is dus geen joekel van een zwam. In jeugdige toestand lijkt die hoed klokvormig, later vervormt deze tot vrijwel vlak met een nauwelijks zichtbare umbo (of schildknop). Zoals zijn naam al doet vermoeden is de kleur van de hoed grijsgroen, al wordt die kleur richting rand van de hoed een heel stuk bleker. De slanke steel is langer dan de hoed breed is.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Pluteus, is van Latijnse herkomst, waarmee men een beschermende constructie beschreef. Denk aan een borstwering, een stenen huis (of stins) en zelfs een boekensteun. Het probeert de standplaatsen van dit zwammetje te verklaren. Het tweede deel, salicinus, probeert de favoriete boomsoort van de grauwgroene hertenzwam te benoemen: de wilg (Salix spp.).

We gaan doorschakelen naar de geur en smaak van de grauwgroene hertenzwam. De geur wordt beschreven als onplezierig, onbestemd of ietwat neigend naar radijs. Over de smaak gaan precies dezelfde kwalificaties de ronde.

Maar goed, het gaat de gebruiker niet om de geur of smaak, maar om de onzichtbare hallucinerende stofjes die zich verstoppen in dit kleine zwammetje. Het gaat hier om de psychedelische broertjes psilocybine, psilocyne en baeocystine[1][2].

De natuur heeft die psycho-actieve stofjes in meer dan 200 verschillende soorten zwammen weten in te bouwen. De vraag waarom al die zwammen die stofjes hebben leren aanmaken heeft wetenschappers lang bezig gehouden. Ze denken dat het geëvolueerd is om insecten dwars te zitten. Als ze van dit soort zwammen beginnen te eten, krijgen ze dus ook psilocybine, psilocyne en baeocystine binnen. In de hersenen van die insecten heeft het een eetlustremmend effect[3].

Uit wetenschappelijk onderzoek bleek dat de werkzame stoffen in gedroogde grauwgroene hertenzwammen behoorlijk kunnen variëren. Het gehalte aan psilocybine bleek tussen 0.21-0.35 te liggen, terwijl dat van psilocine lag tussen 0.011-0.05%. Positieve en negatieve ffecten treden een kwartier tot twee uur na ingestie op en duren meestal minder dan zes uur, maar kunnen soms ook tot 12 uur aanhouden. Lekker onduidelijk.

[1] Christiansen et al: Detection of psilocybin and psilocin in norwegian species of pluteus and conocybe in Planta Medica - 1984
[2] Gartz: Occurrence of Psilocybin and Baeocystin in Fruit Bodies of Pluteus salicinus in Planta Medica - 1987
[3] Reynolds et al: Horizontal gene cluster transfer increased hallucinogenic mushroom diversity in Evolution Letters - 2018

Geen opmerkingen:

Een reactie posten