Blauwe korstzwam

Korstzwammen kunnen zich in prachtige kleuren hullen, zoals we al eerder hebben gezien met de paarse korstzwam (Chondrostereum purpureum). In Engelstalige landen noemen ze hem met iets meer respect voor de diepblauwe kleur de cobalt crust ofwel de 'kobalt(kleurige) korst(zwam)'.

De blauwe korstzwam leeft op (en van) rottende, dode staande of liggende stammen, op hangende of liggende takken, zelfs op stapels hout of op blootliggende wortels. Het liefst doet hij dat op loofhout, zoals van eik, es, esdoorn, hazelnoot of wilg.

Het vruchtlichaam van de blauwe korstzwam vormt membraanachtige, fluweelachtige of (bij vochtige omstandigheden) wasachtige vruchtlichamen met een opvallende violetblauwe tot bijna koningsblauwe kleur, die naar de randen toe wat fletser wordt. Het oppervlak van het vruchtlichaam is glad tot licht wrattig en is maximaal zes centimeter dik. Het oppervlak van deze soort is meestal naar beneden gericht, wat uiteraard de verspreiding van sporen bevordert. Verschillende exemplaren kunnen zich samenvoegen tot laagjes van wel een meter lang.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Terana, is afgeleid van het Oudgriekse woord térsomai (τέρσομαι), wat zoiets betekent als 'opdrogen'. Het tweede deel, coerulea, betekent niet, zoals alom op internet wordt beweerd 'blauw', maar is afgeleid van het Latijnse caelum, wat 'hemel' betekent en waarmee via via toch de kleur '(hemels)blauw' wordt omschreven.

Deze soort houdt van een warme omgeving en komt dus algemeen voor in Mediterrane streken. De opwarming van de aardkloot zou de blauwe korstzwam dus kunnen helpen om zich in noordelijke richting uit te breiden, zo zou je denken. Er zijn echter ook andere oorzaken denkbaar (gesleep met hout of toeristen die per ongeluk de sporen hebben meegenomen). De eerste waarneming in Nederland van de blauwe korstzwam stamt uit 1974 en daardoor lijkt mij dat die door diverse deskundigen aangedragen oorzaak minder aannemelijk is. In het Waddengebied is Texel het eerste eiland dat de blauwe korstzwam mocht verwelkomen.

Ondanks het feit dat de blauwe korstzwam van warme omstandigheden zou houden, komt de deze soort in Nederland vooral tijdens de wintermaanden voor.

Dat de blauwe korstzwam de laatste jaren minder zeldzaam lijkt te worden wijten diezelfde deskundigen aan de uitbraak van het coronavirus. Daardoor zouden mensen vaker de natuur ingaan en daardoor vaker die korstzwam opmerken. Het lijkt mij een wat vreemde en onwetenschappelijke redenatie, want deze soort kan toch simpelweg vaker gezien worden, omdat hij vaker voorkomt?

Mocht je benieuwd zijn naar de eetbaarheid, dan kan ik je gerust stellen: geen geur, geen smaak, taai in droge toestand en wasachtig in vochtige toestand. Oneetbaar dus.