Zwavelkopje

Het zwavelkopje (Hypholoma fasciculare) wordt ook wel de gewone zwavelkop genoemd. De naam heeft te maken met de vaak zwavelgele kleur van de hoed (5 centimeter doorsnede) en de steel (7 centimeter lengte). Al komen variaties in de kleur voor van vaalgeel tot geelgroen. Het is een veel in bossen voorkomende paddenstoel en groeit uitbundig op wegrottende boomstronken.

Het zwavelkopje is erg bitter van smaak en behoorlijk giftig. Die giftigheid is het gevolg van de aanwezigheid van een aantal fasciculole esters. Het onverhoopt opeten van deze paddenstoel kan leiden tot misselijkheid, overgeven, troebele urine, diarree en stuipen. Ook wordt in de literatuur gemeld dat er verlammingen en verminderd zicht kunnen optreden.

Het lastige is dat het wel 5 tot 10 uur kan duren voordat de eerste symptomen zichtbaar en voelbaar worden. En dat is enorm lastig omdat in die tijd het gif ongemerkt zijn schadelijke werking in de inwendige organen kan uitvoeren. Uit het Verre Oosten is een geval bekend dat iemand aan het per ongeluk eten van het zwavelkopje overleden is. Tijdens de lijkschouwing bleek dat de lever tekenen van een acute vergiftiging vertoonde en zo’n vergiftiging treedt sluipenderwijs op. Als je het merkt is het dus eigenlijk al te laat.

Het zwavelkopje is uiteraard ook een direct familielid van alle andere soorten van het geslacht Psylocybe. Hoewel het zwavelkopje, zoals gezegd, behoorlijk giftig kan zijn, staan zijn naaste verwanten, de paddo's, veel meer bekend om hun hallucinerende werking. Daar liggen dan ook de extra problemen omdat onwetende paddo-zoekers wel eens de verkeerde paddenstoelen kunnen plukken in de hoop een heerlijke trip te maken. Dat wordt dan in dit geval minimaal een trip naar het toilet.